Dziś będzie o języku.
Ci z Was, którzy uczą lub uczyli się angielskiego (czy jakiegokolwiek innego języka) zauważyli, że zwierzątka po angielsku wydają inne dźwięki niż po polsku. Przykład?
Polski angielski
kot mia miau meow meow
pies hau hau woof woof
To te najprostsze, najszybciej przychodzące do głowy. Ale różnice w onomatopejach to nie tylko dźwięki zwierzęce. Przyjrzyjmy się im bliżej
Z punktu widzenia osoby uczącej się, te wyrazy stanowią niemały problem. Jak je przetłumaczyć? Jak zapamiętać różnicę między gargle, groan i growl?
Już na powyższych przykładach można zobaczyć pewną regularność. A mianowicie - dźwięki się kojarzą. Czytając powyższe, jakie mieliście skojarzenia? zakładam, że raczej nic pozytywnego. I dobrze, bo sprowadzają się one do warczena i tym podobnych odgłosów.
Onomatopeje polegają na tym, że są słownym zapisem dźwięków, odgłosów dnia codziennego. Warczący pies, miauczący kot, trzaskające drzwi, odgłos uderzenia kogoś, pękająca szyba. Każdy z tych opisów można oddać za pomocą dźwięku, a one muszą różnić się między różnymi językami. Wystarczy podstawowa znajomość języka i odrobina odwagi ;) żeby odgadywać znaczenie takich słów. Jeżeli słowo zaczyna się na gardłowe dźwięki 'g, gr' kojarzy się nieprzyjemnie. 'mu, mr' z kolei przywodzi na myśl mruczenie i tym podobne ciche dźwięki. A uderzenia metalowe? 'cl' rządzi. Clang, clink, clunk.
Potrzeba wyobraźni!
Nie nauczymy się ich w szkole, bo nie są potrzebne na maturze. Dobrze, oprócz tych podstawowych. A gdzie możemy je znaleźć? Reklama. Poezja. Literatura. Codzienny język. Nie bójmy się odgadywać ich znaczeń, możemy się przy tym dobrze bawić :)
Poniżej zamieszczam listę wybranych wyrazów dźwiękonaśladowczych. Bez sprawdzania w słownikach, z czym Wam się kojarzą?
throb
clutter
smash
boing
sprinkleclank
pitter-patter (tricky one!)
ding-dong
groan
whisper
purr
wail
wham
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz